۱۳۹۰ شهریور ۱, سه‌شنبه

از فلسفه به زبان شناسی- شیوان چپمن، مترجم: حسین صافی

کتاب را چند سال قبل دست گرفتم ولی نخواندم. تا الان ضروری شده بدانم فلیسوف‌ها و منطق‌دان‌هایی که در مورد زبان حرف زده‌اند منظورشان چی بوده از زبان و از چه چیزهایی صحبت می‌کنند. این کتاب تا حد خوبی جواب سوال‌هایم را داده و می‌شود گفت یک نمایه‌ی کامل از تاریخ مطالعه‌ی معنا در فلسفه همراه با منابع ارایه کرده.
کتاب درباره‌ی آدم هایی مثل نیچه یا هایدگر یا دریدا نیست و تمرکز نویسنده بر روی کسانی هست که درباره‌ی معنا، صدق گزاره‌ها، شرایط صدق، منطق، زبان ریاضی و فلسفه زبان کار کرده‌اند.
حسین صافی مترجم کتاب، عنوان اصلی را Philosophy for linguists; an introduction در ترجمه تغییر داده و به نظر من روندی که در کتاب در پنج فصلش پیش می‌رود این عنوان را هم قابل قبول می‌کند.
نویسنده در مقدمه‌اش می‌گوید که استاد زبانشناسی است و این کتاب را برای جبران کمبودهای دانشجویانش نوشته است. ناشر؛ راتلج در سال 2000 کتاب را منتشر کرده.

فصل اول از تجربه گراهای انگلیسی؛ جان لاک، جرج بارکلی، جان استورات میل، از آلمانی‌ها لایبنیتس و فرگه و از متاخرین راسل و ساول کریپکه - این آقا هنوز زنده است- را با ترتیب تاریخی توضیح می‌دهد.

فصل دوم با عنوان گزاره‌ها و منطق سراغ فرگه، راسل، پیتر استراسون، پل گرایس رفته، نکته مهم این است که دو نفر آخر کاملا معاصر هستند و کارهایشان هنوز اهمیت دارند .

فصل سوم با عنوان ارزش صدق و واقعیت جملات تحلیلی و ترکیبی را با معرفی کانت شروع می کند و سراغ اثبات گراهای منطقی همان حلقه وین و عضو برجسته‌شان کارناپ می‌رود. سپس رویکرد آلفرد تارسکی، دونالد دیویدسون معرفی می‌شود و قسمت آخر این فصل موضوع معناشناسی جهان‌های ممکن (possible world semantics) با محوریت نظریه‌های کریپکه و دیوید لوییس را پوشش داده.

از فصل چهارم کتاب با عنوان گوینده و شنونده چند صفحه‌ای مانده که باید بخوانم. فصل پنجم هم درباره‌ی زبان و ذهن است. حرف‌های خودم راجع به کتاب را باید بعدا بنویسم. جهت همراهی با بقیه تند تند این‌ها را گفتم.


۱ نظر: